Seni sordum gülüm sesin gelmiyor
Dinledim kapıyı sessizlik vardı
Ruhumda sıkıntı yüzüm gülmüyor
Yüreğimde sensiz sessizlik vardı
Sensizlik ise beni benden alıyor
Özlem defterine seni yazıyor
İçimde dumansız ateş yanıyor
Dumanında sensiz sessizlik vardı
Tanrım seni benden alan olmasın
Yeşersin dalların gülün solmasın
Seni seven gönül yetim kalmasın
Gözlerimde sensiz sessizlik vardı
Kuşkar gibi kanat çırpıp gelesin
Beklerim yolunu bunu bilesin
Sevdiğin hastaymış diyen olmasın
Özlemimde sensiz sessizlik vardı
Çürük meyve gibi düşen dallardan
Bitmeyen umuttu geçtim yollardan
Seni sordum aşkım tanıyanlardan
Dillerde sensiz sessizlik vardı
Salih SEFER
ANKARA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder